** Tijd voor Hildes eerste Dutch Vintage Project: een schattig babytruitje uit een Ariadne uit 1960 // Starring de enige echte Ella **
De situatie: ik had verschillende Britse en Amerikaanse vintage patronen gebreid en ons plan voor De Breistaat begon vorm te krijgen. Wat lag er meer voor de hand om een Nederlands patroon te gaan proberen? Natuurlijk was er geen betere ontvanger dan Liekes toen pasgeboren dochter Ella! Bovendien: altijd fijn om klein te beginnen. Ik doorzocht mijn stash vintage bladen op leuke babypatronen, omdat ik voorheen meer op de kleding voor volwassen vrouwen had gelet. Wij zijn selfish knitters, dat moge duidelijk zijn! Wat mij ook duidelijk werd, is dat het leeuwendeel van de gebreide babykleertjes heel, eh, froufrou zijn! En dat geldt voor zowel jongens als meisjes.
Ik zag veel baby complèts voorbij komen; dat zijn hele sets met een jasje, broekje, mutsje, wantjes en etc. Verder veel vestjes die alleen bij de hals sluiten met een strik, afgezet met ruches of angora, over het algemeen allemaal in lichte kleuren. Maar dat kun je natuurlijk zelf aanpassen (niet dat er iets mis is met pastel overigens)! Uiteindelijk heb ik voor dit truitje gekozen uit de Ariadne van februari-maart 1960:
Ariadne, van 1945 tot 1959 Maandblad voor Handwerken, bestaat nog steeds! Maar op een gegeven moment zijn ze van textile crafty blad veranderd in een romantisch shabby chic woontijdschrift onder de naam Ariadne At Home.
Het leuke van dit truitje vond ik dat het een skill heeft die ik nog niet eerder had gebruikt: overgeslagen steken of slipped stitches. Een simpele manier om textuur te krijgen, maar ook heel handig te variëren met kleuren zonder dat je tweehandige technieken zoals jacquard of fair isle hoeft te beheersen. Het is me eerder opgevallen dat je die in Nederlandse uitgaven veel minder ziet dan in Britse patronen uit dezelfde tijd. Natuurlijk vallen de Shetland Eilanden ook niet onder onze vlag! De meeste stranded knits die ik zag zijn geïnspireerd door Noorse technieken.
Het patroon raadde de kleuren blauw en wit aan, maar mij leken donkergroen en zachtlila een mooie combinatie. Een beetje zoals een lavendelplant! Ik heb vaker gewerkt met alpaca van Garnstudio Drops. Het komt in echt heel veel kleuren (maar dan ook echt). Ik ben vooral fan van de gemêleerde varianten! Alpaca is warm en pluizig, minder elastisch dan wol maar het drapeert wel heel mooi.
Helaas heb ik niet zoveel aantekeningen gemaakt als handig was geweest: ondanks een proeflapje in tricotsteek en daarmee omgerekende aantallen steken en naalden, moest ik een paar keer uithalen en opnieuw beginnen. Het werd zelfs nog een race tegen de klok toen ik zag dat er gehaakte knoopslusjes op zaten! Maar daarover later meer. Een proeflapje, of gauge swatch, is een gebreid stukje van meestal iets meer dan 10 bij 10 cm, waarmee je kunt zien of het breisel naar je zin is qua structuur.
Over het algemeen staat op het label van de wol wat de aangeraden naalddikte en aantal naalden en steken zijn, net als bij een patroon. Deze kun je met elkaar en met je eigen proeflapje vergelijken. Vintage patronen zijn vaak zuinig met dit soort handige informatie, maar gelukkig zat er hier wel een stekenproef bij! Het golfjespatroontje bij de pas, of yoke, bleek iets lastiger dan ingeschat, onder andere omdat je daar ook moet minderen. Het patroon vraagt namelijk om een steek te verspringen, zodat de punten van de golfjes niet recht onder elkaar zitten, maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan, of te zien vooral. “Meerder gelijkmatig tot x aantal steken”, fijn, dank voor het vertrouwen! Maar wel even wat anders dan de moderne Amerikaanse online patronen waarin alles tot in detail wordt uitgelegd.
Nog meer verschillen: de mate van afwerking of finishing. Couture details, jaja! Als je wel eens vintage kleding draagt uit de jaren ’70, ’80 en eerder zal het je minder verbazen, maar dit heel eenvoudige babytruitje heeft dus omgeslagen manchetten, een dubbele boord en gehaakte lusjes voor de knoopjes. Ook leuk is om aan het einde van een patroon pas te beseffen: oh ja, haken! Ze zeggen altijd dat dat ook helemaal niet moeilijk is… Nou ja, geen tijd te verliezen, YouTube tutorial opgezet en gáán! Ik heb nog niet zoveel gehaakt, dit een van de eerste dingetjes die gemaakt heb. Veel oude patronen combineren haken en breien en eerlijk is eerlijk, ze vullen elkaar prachtig aan! Alleen was ik er nooit aan toe gekomen om het te leren, ook door de hogere drempel om weer een beginner te zijn in iets dat vergelijkbaar is met iets waar je al wel goed in bent.
Dit soort afwerking maakt het verschil tussen iets dat er ‘zelfgemaakt’ uitziet versus ‘professioneel gemaakt’. Heel mooi dus, al dat finishing, maar wel een beetje fiddly op het einde! Vandaar dat dit geen superfoto’s zijn, maar op de ochtend voor vertrek gemaakt. Ja, die Hilde is altijd zo georganiseerd en voorbereid.
En natuurlijk werd het heel dankbaar ontvangen! Hier zie je Ella met verve model spelen. Het broekje op de eerste foto is naar een Noors vintage patroon door Lieke zelf gemaakt!
2 reacties op “Projecten: Ella’s trui”