**Tweeënhalf jaar geleden begon Lieke met een vintage spencer in de geweldige Excelana van Susan Crawford (#languishingwip). Onlangs maakte ze ‘m eindelijk af!**
Tweeënhalf jaar geleden bezocht ik voor de tweede keer het mooie Edinburgh, waar niet ver van onze Airbnb de fijne ieniemieniewolwinkel Ginger Twist Studio lag. Check ook eigenaresse Jess’ Instagram en Ravelry, ze is een ster in het combineren van mooie vintage kleding met modern breiwerk! Behalve haar eigen handgeverfde wol verkoopt ze een scala aan voornamelijk Britse wol. Ik kocht er enkele bollen Susan Crawfords Excelana in Ruby Red en Persian Gray.
Nu dwepen wij hier op de blog regelmatig met de vintage genie die Susan Crawford heet, maar we hebben nog weinig over haar wol geschreven. Susan Crawford ontwikkelde Excelana en Fenella speciaal voor vintage breiwerk. Excelana komt in twee diktes, 4 ply en DK, en is gemaakt van Britse wol (70% Exmoor Blueface en 30% Bluefaced Leicester). Susan ontwikkelde de wol in samenwerking met John Arbon Textiles met als doel om wol van weleer te reproduceren. Excelana komt in twaalf rustige kleuren met een vintage feel, die heel geschikt zijn voor kleurenwerk. Fenella 2 ply is haar andere lijn, die de oude 3 ply probeert na te bootsen. 3 ply werd vaak gebruikt in de breipatronen van de jaren veertig. Het is vergelijkbaar met 4 ply, maar heeft net een andere stekenverhouding. Fenella komt in prachtige kleuren die geïnspireerd zijn op de kleuren van de jaren ’30, ’40 en ’50.
Van mijn aankoop wilde ik een vintage spencer in kleurenwerk maken (want het voelt een beetje gek om hier geen vintage patroon voor te gebruiken) en al gauw vond ik in de schatkamer van The Vintage Knitting Lady (top tip!) een patroon voor de Fair Isle Jerkin een mooie spencer met, gek genoeg, bijpassende handschoenen.
Tweeënhalf jaar geleden kon ik niet wachten om te beginnen met de prachtige Excelana en breide enthousiast tot halverwege het achterpand. Excelana is echt een feestje op je naalden! Het is een rustieke, maar toch zachte wol met een mooie stekenverhouding en breit prachtig op.
Ik verloor wat stoom omdat ik destijds ruim 20 weken zwanger was en wat laat inzag dat ik de spencer heel lang niet zou kunnen dragen. Het achterpand verdween onderaan mijn immer groeiende stapel van WIP’s.
Afgelopen jaar pakte ik het patroon weer op omdat ik opeens heel erg de behoefte had aan een spencer in m’n garderobe (ik hoop dat ik niet de enige ben die hier wel eens last van heeft…). Omdat ik niet zoveel vertrouwen had in de maat van mijn oorspronkelijke WIP haalde ik alles uit. Ik had ook niet meer zo’n behoefte om het patroon, inclusief het kleurenwerk, ‘plat’ te breien. Omdat het gangbaar is in de commerciële breipatronen van de jaren dertig, veertig en vijftig, heb ik dat vaker gedaan (zie bijvoorbeeld hier). Averecht kleurenwerk blijft echter een gepriegel.
Nadat ik mijn eerste officiële en geslaagde steek achter de rug had met mijn Ursula van Kate Davies, zag ik niet in waarom ik de moeite moest doen om het kleurenwerk heen en weer te breien. Ik zette dus een nieuwe versie op van de Fair Isle Jerkin, maar dan in het rond. Ik breide in het rond tot aan de armsgaten. Daarna volgde ik het patroon van Kate Davies waardoor ik in het rond kon blijven breien bij de armsgaten en hals. Ik verstevigde de steek en knipte ‘m door (ik vraag me af of ik dat ooit minder spannend ga vinden) en zette steken op voor de boorden. Ik werd wat afgeleid door andere WIP’s, maar eigenlijk was de spencer vrij snel af. Hoera voor het niet hoeven breien van mouwen!
Het is nog een beetje zoeken naar hoe ik mijn spencer met de rest van mijn garderobe moet combineren, maar verder ben ik heel blij met mijn Fair Isle Jerkin!
Hoe zouden jullie een spencer combineren?
5 reacties op “Projecten: Fair Isle Jerkin”