** Een blik op een serie bijzondere novelty sweaters uit de jaren ’40 en ’50 waar Hollywood mee wegliep en die nu ook héél fashionable zijn ❤️?️? **
Een hartje en een dolk met nog een paar druppels bloed: het is een populair motief. Schijnbaar geïnspireerd door tattoos zie je ze op dit moment vaak op kleding. Als patches of pins die je zelf op je jeans jack of legerjas kunt zetten (Be still, my 90s heart), op stof gedrukt of er ingebreid. Het is niet zo zoet en Valentijns als een gewoon hartje; meer woest romantisch en passend voor de edgier subculturen als goth en rockabilly. Maar zeker heel modern en van nu, toch?
In tegenstelling tot wat wel gedacht wordt, dat alles voor de sixties keurig en bedaagd of op z’n minst stemmig en serieus was, konden mensen toen ook gewoon lol hebben met kleren. De Italiaanse designer Elsa Schiaparelli werd sterk beïnvloed door het Surrealisme en ontwierp tussen de jaren ’20 en ’50 items als een avondjurk met een enorme kreeft erop, hoedjes in de vorm van een schoen en de trompe l’oeil truien waar we op Instagram al eens aandacht aan besteedden:
Schiaparelli beïnvloedde op haar beurt kostuumontwerp in films, zoals de jurk met hart en pijlen van Edward Stevenson die dansgodin Ginger Rogers in de film Carefree (1938) draagt:
Dit ontwerp werd gerecycled bij de herrijzenis van modehuis Schiaparelli in 2014 en o.a. Madonna werd in deze fluwelen droomjurk gespot bij Ellen Degeneres ter promotie van haar album Rebel Heart (I see what u did there). Maar, er is nog een andere bron van deze en andere motieven op kleding!
Het was ergens begin jaren ’40 dat de Amerikaanse ontwerpster Susan ‘Suse’ Dannenberg, omdat ze vond dat zij geen figuur had voor truien, opvallende vilten appliqués op een zelfgebreide zwarte trui zette om de aandacht af te leiden van haar grootte. Overigens gaat dat lijnrecht in tegen de adviezen die ik tot dusver in Nederlandse bladen uit die tijd vond, dat grote maten beter staan met zo eenvoudig mogelijke kleding en accessoires, en de algemeen geaccepteerde ‘wijsheid’ dat juist dunne vrouwen met een kleine cupmaat drukke prints en eyecatchers kunnen hebben. Wat dan maar weer bewijst dat je je van dat soort praat niet al teveel aan moet trekken! Wear what you like, say we! Hoe dan ook, vriendinnen vroegen haar om ook zo’n jumper voor hen te maken, waarna ze er ook een paar probeerde te verkopen. Deze werden populair onder bevriende actrices zoals Barbara Stanwyck en verschillende andere sterren werden fan en werden gefotografeerd in “Suse” truien (of die er heel veel op leken). In januari 1947 volgde een fotosessie door Nina Leen in Life Magazine (Life Magazine 27 januari 1947 p 75-78), waar naast het bloedende hart met een dolk nog meer varianten te zien waren.
De foto’s die uiteindelijk gebruikt zijn hebben een moody sfeertje met veel schaduwen, die goed aansluiten bij de populaire Film Noir-films uit Hollywood in die jaren, met mysterieuze femme fatales die de mannelijke anti-helden (proberen te) vernietigen, dat werk. Omdat ik de steken van de breisels wel graag wil zien, heb ik ook de lichtere opties erbij gezet! Bovendien zijn een stel truien die gefotografeerd zijn uiteindelijke helemaal niet geplaatst, dus die heb ik ook uit het archief van Life gevist. Voor jullie!
De tekst bij de foto’s van het stuk zijn bij de eerste sectie foto’s geplaatst en hier volgt het artikeltje in zijn geheel:
“Suse” sweaters: Hollywood stars like them for their distracting, zany designs
Six years ago Susan Dannenberg of Los Angeles, who liked sweaters but did not have a sweater figure, knitted some for herself while waiting for a broken leg to mend. She decorated them with bleeding hearts, poodles, flowers and pink elephants with the idea of attracting more attention to the sweater and less to the shape of the wearer. The scheme worked so well that she made some for her friends, then began selling a few. Some of her best customers were Hollywood women like “Slim” Hawks (LIFE, Jan. 20), Esther Williams, Barbara Stanwyck, Jennifer Jones. By now “Suse” (pronounced Susy) sweaters are sold all over the country. They are hand-made, by 20 knitters and three girls who do nothing but cut out the zany appliques. Some are further decorated with beads and splashy fake jewels. The effect is extravagant and so is the price, from $50 to $70.
Ik geloof dat de prijzen nu ongeveer 10 keer zo veel zouden zijn, btw. Ik heb verschillende foto’s van filmsterren kunnen vinden met Suse-sweaters, of die er toch heel veel op lijken:
Naast moderne versies kom je Suse sweaters soms nog wel eens tegen, in vintage winkels of op eBay, en ik heb zelfs een Etsy gevonden waarin ze vergelijkbare motieven intarsia voor je inbreien in een vintage repro truitje. Maar, het oorspronkelijke ontwerp was met applicaties van vilt, en die zijn relatief makkelijk zelf te maken! Als je googelt op ‘heart dagger sweater‘ of op Instagram op #susesweater etc., kun je superinspirerende DIY-projecten vinden, zelf van RTW sweaters!
Welke ontwerp van de oorspronkelijke Suse sweaters vinden jullie het leukst?
2 reacties op “Inspiratie: De Suse-sweater”